ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ Θ. ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ ΣΤΗΝ ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΩΝ ΒΡΑΒΕΙΩΝ ΑΡΙΣΤΕΙΑΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΕΕΘ

(25-11-2019)

Αξιότιμε Πρόεδρε του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου, αγαπητέ φίλε Μιχάλη Ζορπίδη,

Εκλεκτά μέλη του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου,

Υψηλοί προσκεκλημένοι,

Κυρίες και κύριοι,

Φίλες και φίλοι,

Το μέλλον το χαράσσουν όσοι πορεύονται στη ζωή με:

-βλέμμα καθαρό,

-αισιοδοξία

-και είναι γεμάτοι όρεξη για σκληρή δουλειά.

Σε αυτούς ανήκει η αποψινή όμορφη εκδήλωση που διοργανώνει το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης, απονέμοντας τα πρώτα αριστεία επιχειρηματικότητας.

Πρόκειται για μια πρωτοβουλία η οποία, όπως αναφέρει και το σύνθημα της πρόσκλησής σας, στηρίζει τους επαγγελματίες και αναδεικνύει τους καλύτερους.

Παράλληλα στέλνει το ελπιδοφόρο μήνυμα πως οι ελληνικές επιχειρήσεις έχουν:

-παραγωγή,

-αξία

-και αδιαμφισβήτητο μέλλον.

Τα τρία στοιχεία που μόλις ανέφερα επιβραβεύουμε απόψε, σε μια ένδειξη αναγνώρισης:

-του ρόλου

-και της συνεισφοράς

του ελληνικού επιχειρείν στην εθνική ανάπτυξη.

Αυτός είναι ο λόγος που το Υπουργείο Εσωτερικών (Τομέας Μακεδονίας και Θράκης) έθεσε υπό την αιγίδα του την εκδήλωση και έχω τη χαρά να εκπροσωπώ την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό κ. Κυριάκο Μητσοτάκη.

Επί της ουσίας, η παρουσία όλων μας στο ζεστό χώρο που μας φιλοξενεί αναγνωρίζει το σθένος των επιχειρηματιών που δεν δείλιασαν μπροστά στην κρίση.

Εκείνων που τόλμησαν:

-να επενδύσουν,

-να εργαστούν σκληρά σε καθημερινή βάση

-και να παράγουν ελληνικά προϊόντα,

κατακτώντας τις αγορές και συμβάλλοντας ενεργά στην αναδιάρθρωση της παραγωγικής βάσης της πατρίδας μας.

Το παράδειγμά τους πρέπει να γίνει οδηγός προς την επιχειρηματική κοινότητα, διότι μας δείχνει ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να κλείνεται στον εαυτό της αλλά να ρίχνεται πάντα πρώτη στη μάχη:

-της ανταγωνιστικότητας

-και της καινοτομίας.

Έχουμε το ανθρώπινο δυναμικό και τα εφόδια για να πετύχουμε θαύματα!

Εκείνο, δε, που με κάνει να αισιοδοξώ είναι ότι στα χρόνια της κρίσης είδα να αλλάζουν οι προτεραιότητες της νέας γενιάς.

Πλέον συναντώ όλο και περισσότερους που θέλουν να γίνουν επιχειρηματίες:

-Να διευρύνουν τους ορίζοντές τους,

-να σκεφτούν “out of the box”,

-να σπάσουν παρωχημένα καλούπια

-και να τολμήσουν να μετουσιώσουν τις ιδέες τους σε πράξεις.

Τους ανθρώπους που δημιουργούν στην πατρίδα μας δεν πρέπει να τους γυρνούμε την πλάτη.

Στο Υφυπουργείο Εσωτερικών με αρμοδιότητα τη Μακεδονία και τη Θράκη, στεκόμαστε αρωγοί στο πλευρό τους μέσω της Διεύθυνσης Ιδιωτικών Επενδύσεων.

Αποστολή της υπηρεσίας που εδρεύει στο Διοικητήριο είναι:

-η υποδοχή,

-ο έλεγχος νομιμότητας,

-η αξιολόγηση,

– η έγκριση

-και παρακολούθηση των ιδιωτικών επενδύσεων στην περιοχή ευθύνης μας και η παροχή ενισχύσεων σε εφαρμογή των αναπτυξιακών νόμων.

Χαιρετίζοντας την εκδήλωση, σας προσκαλώ να επισκεφθείτε το Διοικητήριο και να καταθέσετε τις επενδυτικές σας προτάσεις, συνδιαμορφώνοντας τη Βόρεια Ελλάδα:

-της ισόρροπης

-και ισότιμης ανάπτυξης.

Φίλες και φίλοι,

μπορεί να μετρούμε μόλις λίγους μήνες στη διακυβέρνηση της χώρας, όμως έχουμε αποδείξει ότι δεν υποσχόμαστε πολλά, αλλά δεσμευόμαστε για λίγα και υλοποιήσιμα.

Δεσμευτήκαμε για μείωση του ΕΝΦΙΑ και το εφαρμόσαμε.

Δεσμευθήκαμε για βελτίωση της ρύθμισης για τις 120 δόσεις και το κάναμε πράξη.

Το ίδιο συνέβη και με τη μείωση της φορολογίας.

Σύντομα θα ακολουθήσουν και άλλα μέτρα στήριξης

και ενθάρρυνσης:

-της επιχειρηματικότητας,

-της καινοτομίας

-και της εξωστρέφειας.

Η Ελλάδα θα γίνει χώρα των ίσων ευκαιριών.

Θα είναι:

-αυτάρκης,

-ισχυρή,

-αξιοκρατική,

-αποτελεσματική.

Με παιδεία που θα επενδύει στην αριστεία.

Με επιχειρήσεις που θα σέβονται τους εργαζόμενούς τους, δημιουργώντας σταθερές και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας.

Με οικονομία που θα:

-προσελκύει επενδύσεις,

-θα στηρίζει την ιδιωτική πρωτοβουλία,

-θα προχωρά με θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.

Με τη νέα γενιά να παραμένει στον τόπο της και να μην αναζητά καλύτερη τύχη στο εξωτερικό λόγω έλλειψης ευκαιριών.

Με θεσμούς που δεν θα έχουν εξαρτήσεις από την εκάστοτε εξουσία, αλλά θα υπηρετούν με σεβασμό:

-τον πολίτη,

-τις αρχές

-και τα ιδανικά τους.

Ως Υφυπουργός Εσωτερικών με αρμοδιότητα τη Μακεδονία και τη Θράκη εργάζομαι για μια Ελλάδα:

-σύγχρονη,

-ευρωπαϊκή,

-ανθρώπινη,

-καινοτόμα,

που δεν θα αισθάνεται φυγάς του ονείρου, αλλά θα αντιδρά δυναμικά και θα ξεπερνά αποφασιστικά κάθε εμπόδιο που θα προκύπτει μπροστά της.

Θέλω να δω τα φουγάρα της Βόρειας Ελλάδας να καπνίζουν και πάλι.

Θέλω να δω εκατοντάδες εργαζόμενους να περνούν και πάλι τις πύλες των εργοστασίων, όπως θα συμβεί σύντομα με:

-τη Hellenic Steel

-και το κέντρο παραγωγής του κολοσσού της Pfizer.

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να προχωρήσουμε συλλογικά ως κοινωνία μπροστά.

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να επιστρέψει το χαμόγελο στα χείλη των Ελλήνων.

Σας καλώ, λοιπόν, να συνεχίσετε να σκέφτεστε και να ξεπερνάτε τους εαυτούς σας.

Εσείς, οι άνθρωποι της:

-καινοτομίας

-και της δημιουργίας,

είστε η πολύτιμη δύναμη μιας οικονομίας με σφρίγος και αυτοπεποίθηση.

Μιας οικονομίας που μπορεί να δείξει το δρόμο σε έναν ολόκληρο λαό.

Στον αγώνα για μια καλύτερη Ελλάδα σας θέλουμε συμμάχους.

Με αυτές τις σκέψεις χαιρετίζω την απονομή των Αριστείων  της επιχειρηματικότητας, ευχόμενος η όλη προσπάθειά -που έχει ηθικό χαρακτήρα- να εξελιχθεί σε λαμπρό θεσμό. Σε μια μεγάλη γιορτή της επιχειρηματικότητας.

Σας ευχαριστώ πολύ!

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ Θ. ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ ΣΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΤΗΣ ΣΚΙΑΣ
“GENESIS-ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ”

(24-11-2019)

Αγαπητέ Τριαντάφυλλε Βαΐτση,

Υψηλοί προσκεκλημένοι,

Κυρίες και κύριοι,

ξέρω πως δεν είναι σύνηθες φαινόμενο ένας Υφυπουργός Εσωτερικών να εγκαινιάζει μια έκθεση τέχνης η οποία πραγματεύεται τη σκιά.

Ωστόσο, θεώρησα καθήκον μου να βρίσκομαι απόψε εδώ, διότι στο Διοικητήριο πιστεύουμε ότι η τέχνη ανοίγει δρόμους ανάπτυξης.

Υπό το πρίσμα αυτό, ομολογώ ότι βρήκα το θέμα της έκθεσης εξαιρετικά ενδιαφέρον.

Αναζητώντας στοιχεία, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι είναι λίγοι οι καλλιτέχνες που προσπαθούν να δουλέψουν με τη σκιά.

Λογικό, θα ισχυριστεί κανείς, αφού σε αυτήν τη μορφή τέχνης οι “πρωταγωνιστές” δεν είναι:

-τα χρώματα

-και τα πινέλα,

αλλά η ικανότητα:

-του δημιουργού

-και του θεατή

να εξερευνήσει τα έργα από μια άλλη οπτική γωνία, η οποία διακρίνεται για την υποκειμενικότητά της.

Η αρμονική σύμπραξη της υλικής υπόστασης με:

-το σκοτάδι

-και το ελάχιστο φως, διότι έτσι επιτυγχάνεται η σκιά, μας δηλώνει εξαρχής την ομορφιά του ομιχλώδους.

Η ασάφεια που πολλές φορές δημιουργείται γύρω από το αντικείμενο, συμβάλλει ώστε να αναδειχθεί καλλιτεχνικά η αισθητική αντίληψη της ομορφιάς που δεν βασίζεται στη λάμψη, αλλά εκφράζεται μέσα την οπτική του καλλιτέχνη.

Θα τολμήσω να πω ότι τα έργα που έχουν ως αφετηρία τη σκιά, ξεχωρίζουν για την “ψυχρή” ομορφιά που τα χαρακτηρίζει. Άλλοι θα την περιγράψουν ως:

-“σκοτεινή”

-ή διακριτική.

Σε κάθε περίπτωση, στα μάτια του καθενός τα συγκεκριμένα έργα αποτυπώνονται ανάλογα με τον ψυχισμό της στιγμής.

Συνομιλώντας με ειδικούς, μου είπαν ότι η σκιά ονειρεύεται αυτό που δεν μπορεί να γίνει.

Ο Τριαντάφυλλος Βαΐτσης πιστεύω οτι κινείται εκτός αυτής της γραμμής. Και αυτό, γιατί μέσα από την τέχνη του εισπράττω ότι προσπαθεί να απενοχοποιήσει τη σκιά.

Όλοι μας την έχουμε ταυτίσει με αρνητικά συναισθήματα.

Την επικαλούμαστε για να περιγράψουμε:

-παρορμήσεις,

-συγκρούσεις,

-εγωισμούς,

-θυμό

-και οργή.

Ίσως γιατί έτσι μας έμαθαν ή επειδή το συνειδητό δεν γνωρίζει περί τίνος πρόκειται.

Τα γλυπτά της έκθεσης, λοιπόν, έρχονται να μας δείξουν ότι η σκιά είναι εξίσου σημαντική με το φως.

Τι εννοώ…

Σκεφθείτε μονάχα πόσο βαθιά έχει εισχωρήσει στο χώρο της τέχνης, αφού χωρίς αυτήν δεν υπάρχει:

-κινηματογράφος,

-ζωγραφική,

-φωτογραφία

-ή το θέατρο σκιών.

Αναλογιστείτε επίσης ότι τα έργα άλλων εκθέσεων είναι καλοφωτισμένα διότι πρέπει να αναδειχθεί η τελειότητά τους.

Στη συγκεκριμένη έκθεση τα έργα δεν πρέπει να είναι “τέλεια”, αλλά ολοκληρωμένα, ούτως ώστε να αναδείξουν τις χρονικές περιόδους της ιστορίας μέχρι τον 21ο αιώνα.

Γι’ αυτό και βρισκόμαστε ενώπιον μιας εκπαιδευτικής διαδικασίας που θα ταξιδέψει τον επισκέπτη:

-στο χρόνο

-και στην εξέλιξη της ανθρώπινης ιστορίας και του πολιτισμού.

Με αυτές τις σκέψεις, εγκαινιάζω την έκθεση τέχνης της σκιάς, του Τριαντάφυλλου Βαΐτση.

Οικονομολόγος είμαι και όχι κριτικός τέχνης και κάνω αυτήν την επισήμανση, με την προσδοκία ότι δεν σας έχω κουράσει.

Σας ευχαριστώ πολύ!

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ Θ. ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ Γ. ΒΟΓΙΑΤΖΗ ΜΕ ΤΙΤΛΟ “ΓΕΝΟΙΤΟ”

(23-11-2019)

Αγαπητέ φίλε Γιώργο Βογιατζή,

Υψηλοί προσκεκλημένοι,

Κυρίες και κύριοι,

νιώθω μεγάλη:

-τιμή

-και χαρά

να βρίσκομαι στον ίδιο χώρο με εξαιρετικούς ανθρώπους για την παρουσίαση του έβδομου πνευματικού έργου του καλού μου φίλου, πρώην δημάρχου Αμφίπολης, Γιώργου Βογιατζή.

Ο τίτλος του είναι πρωτότυπος: “Γένοιτο”.

Λέξη που αποτυπώνει:

-τη δυναμική οπτική του δημιουργού,

-όπως επίσης την ισχυρή επιβεβαίωση των λεγομένων του.

Γένοιτο φως, Γένοιτο πράξις!

Πράξις με “γιώτα”, δηλαδή πραγματικότητα, γιατί ο ποιητής, με την εν γένει:

-πορεία

-και στάση του,

έχει κερδίσει το προνόμιο να είναι πρόσωπο κοινής αποδοχής.

Τον Γιώργο Βογιατζή πρώτα τον γνώρισα και μετά τον διάβασα.

Πρώτα εκτίμησα την ακεραιότητα του χαρακτήρα του και ακολούθως την καθαρότητα που αποκρυσταλλώνεται στο συγγραφικό του ταλέντο, το οποίο αποτελεί καταστάλαγμα μιας μεγάλης εσωτερικής:

-αναζήτησης

-και πορείας.

Εκείνο που με κέρδισε στο “Γένοιτο” είναι ότι η ποίηση συμπλέκεται με απαιτήσεις αναστοχασμού.

Ο ποιητής δεν γράφει για να “φωνάξει” αλλά προχωρά με την ιδιότητα του λόγιου, αντλώντας έμπνευση από προσωπικά βιώματα.

Με τον ιδιαίτερο τρόπο γραφής του ανανεώνει την εμπιστοσύνη του αναγνωστικού κοινού προς το πρόσωπό του, αποδεικνύοντας ότι τελικά οι πιο σημαντικοί άνθρωποι είναι εκείνοι που γνωρίζουν να βαδίζουν στους δρόμους:

-της αλήθειας

-και της απλότητας.

Ποιήματα όπως:

-“το χρέος μου”,

-“η χώρα μου”,

-“το φως”,

-“ο σπόρος της διχόνοιας”

-ή τα “παιδιά των Ελλήνων”,

αποτυπώνουν τον:

-πλούσιο

-και “ώριμο” λόγο του ποιητή.

Συνάμα, όμως, εκφράζουν:

-την αγωνία

-και την αισιοδοξία

για το που βαδίζει ο τόπος μας.

Χωρίς να θέλω να τον κολακέψω, ομολογώ ότι η συγκεκριμένη ποιητική συλλογή:

-με άγγιξε

-και με συγκίνησε.

Διέκρινα την ειλικρινή αγάπη του καλού μου φίλου για:

-την ιστορία,

-τον πολιτισμό,

-την πατρίδα μας.

Αφουγκράστηκα την έννοια του για τη νέα γενιά και πως αυτή θα παραμερίσει τα χαλάσματα του χθες για να δημιουργήσει την Ελλάδα του αύριο.

Κλείνοντας, θα ήθελα να πω και δυο λόγια για τον ενεργό πολίτη Γιώργο Βογιατζή, όπως τον γνωρίζω.

Στο πρόσωπό του συμπυκνώνονται τρεις αρετές:

-Ξέρει  να ακούει τον συνομιλητή του,

-έχει “τετράγωνη” λογική

-και έχει πάντα επαφή με την κοινωνία.

Πιστεύω ότι τα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι αυτά που του επιτρέπουν να αφήνει:

-την καρδιά

-και το πνεύμα του

να γράφουν ελεύθερα, χωρίς να ωραιοποιεί καταστάσεις.

Τολμώ να πω και πιστεύω ότι θα συμφωνήσετε όλοι, πως γράφει κοινωνικοποιημένα. Και το κάνει  με αξιοζήλευτη λιτότητα, “παντρεύοντας” την ποίηση με τη λογοτεχνία.

Άλλωστε, όπως λένε και οι ειδικοί: “Η ποίηση είναι η λογοτεχνία της λογοτεχνίας”.

Με αυτές τις σκέψεις εύχομαι, φίλε Γιώργο, το “Γένοιτο” να είναι καλοτάξιδο.

Αποτελεί χαρά όλων μας να μοιραζόμαστε αυτήν τη ξεχωριστή προσωπική σου στιγμή, γνωρίζοντας ότι για εσένα η ποίηση δεν είναι σκοπός, αλλά:

-πάθος,

-δημιουργικότητα,

-προβληματισμός,

-κατάθεση ψυχής.

Σας ευχαριστώ πολύ!

ΟΜΙΛΙΑ Θ. ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ ΣΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ “Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ” (ΝΑΟΥΣΑ)

(22-11-2019)

Αξιότιμε Δήμαρχε Νάουσας, αγαπητέ Φίλε Νίκο Καρανικόλα,

Εκλεκτά μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου,

Υψηλοί προσκεκλημένοι,

Κυρίες και κύριοι,

στο υπουργείο Εσωτερικών (Τομέας Μακεδονίας και Θράκης) πιστεύουμε οτι η ιστορία πρέπει:

-να αποτελεί πηγή έμπνευσης

-και να καθοδηγεί

τα βήματά μας στο διηνεκές.

Πήραμε, λοιπόν, την απόφαση να ξεκινήσουμε μια νέα περιοδική έκθεση, μέσω της οποίας αυτήν τη φορά θα παρουσιάσουμε στη Μακεδονία την καθοριστική συμβολή της ελληνίδας στους εθνικούς μας αγώνες.

Αφορμή αποτέλεσε το ξεφύλλισμα μιας σειράς ιστορικών βιβλίων όπου, για να είμαι ειλικρινής, βρήκα ελάχιστες αναφορές στις Ελληνίδες που:

-έδρασαν,

-διέπρεψαν

-ή θυσιάστηκαν για την πατρίδα.

Σε αυτές τις γυναίκες που φώτισαν τους εθνικούς αγώνες δεν αρμόζει η λησμονιά. Γι’ αυτό και απόψε βρίσκομαι μαζί σας, προκειμένου να απονείμουμε στις ελληνίδες το “παράσημο” που τους οφείλουμε ως λαός.

Όπως μου το περιέγραψε ένας φίλος, όταν συζήτησα μαζί του την πρόθεσή μου, είναι μια πράξη “καθαγιασμού του τιμίου δρόμου του παρελθόντος”, με έντονα τα χαρακτηριστικά:

–διαπαιδαγώγησης των νεότερων γενεών

-και παραδειγματισμού προς υπηρέτηση των υψηλών εθνικών ιδανικών που μας διέπουν.

Φίλες και φίλοι,

για τις γυναίκες που τιμούμε απόψε, η ελευθερία αποτελούσε μια αδιαπραγμάτευτη αρχή που τη διδάχθηκαν μέσα από το οικογενειακό τους περιβάλλον.

Έμαθαν ότι πρέπει να ζουν αδούλωτες, γι΄ αυτό και όταν χρειάστηκε επέδειξαν:

-έναν απίστευτο αλτρουισμό

-και μια αδάμαστη θέληση

να μην κάνουν ούτε βήμα πίσω στα πεδία της μάχης, καταγράφοντας τις δικές τους σελίδες δόξας και μεγαλείου.

Όταν οι:

-σύζυγοι,

-οι αδελφοί,

-οι πατεράδες τους,

πολεμούσαν στο μέτωπο, εκείνες κράτησαν όρθιες τις οικογένειές τους. Και μαζί κράτησαν όρθια την πατρίδα.

Και όταν έχασαν στο μέτωπο:

-παιδιά,

-συζύγους

-και συγγενείς,

δεν έσκυψαν το κεφάλι, αλλά βάδισαν ισάξια στα δικά τους μονοπάτια, ανταποκρινόμενες στο κάλεσμα της πατρίδας.

Πρόσφεραν ό,τι είχαν:

-αίμα,

-μόχθο,

-χρήμα,

-στοργή.

Στην επανάσταση του 1821 συναντούμε την Ελληνίδα ως μαχήτρια.

Τη βρίσκουμε να πολεμά αγόγγυστα υπέρ της εθνικής ανεξαρτησίας, στο ίδιο μετερίζι με τον άνδρα της, πάντα με:

-απαράμιλλο θάρρος

-και αξιοθαύμαστη γενναιότητα.

Δεν σας κρύβω, μάλιστα, πως επιλέξαμε ως πρώτο σταθμό της περιοδικής έκθεσης τη Νάουσα, προκειμένου να τιμήσουμε τις ελληνίδες που τον Απρίλιο του 1822, μετά το ολοκαύτωμα της πόλης από τον Οθωμανικό στρατό, πήραν αγκαλιά τα παιδιά τους και έπεσαν μαζί στο ορμητικό ποτάμι της Αράπιτσας, στήνοντας το δικό τους Ζάλογγο.

Εκείνη η πράξη εξελίχθηκε στην υπέρτατη θυσία της γυναίκας που προτιμά το θάνατο από την ατίμωση και τη δυστυχία.

Στον ατυχή ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 η Ελληνίδα υπηρέτησε ως νοσοκόμα, προσφέροντας:

-φροντίδα

-και θαλπωρή

στα παλικάρια του μετώπου.

Στο Μακεδονικό αγώνα της περιόδου 1904-1908 ανέλαβε, με αυταπάρνηση, δράση σε κάθε γωνιά της Μακεδονίας και της Θράκης.

Στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913 πήρε ξανά στα χέρια της τα όπλα, ενώ στη Μικρασιατική εκστρατεία του 1922 το πνεύμα της θυσίας ξεπέρασε τα ανθρώπινα όρια, αφού ως φορέας:

-αγάπης

-και ευαισθησίας

“επούλωσε” τις πληγές της καταστροφής.

Στα δύσκολα χρόνια του έπους του ’40, οι Ελληνίδες κατευόδωσαν τους στρατιώτες δίνοντας:

-την ευχή

-και το σταυρό τους.

Ύμνησαν με τραγούδια,

-έπλεξαν,

-έραψαν

-και συγκέντρωσαν ρούχα για να τους ενισχύσουν.

Άλλες:

-ξήλωσαν τις προίκες τους,

-εκποίησαν χρυσαφικά για να ενισχύσουν τον αγώνα,

ενώ κουβάλησαν μέχρι και πυρομαχικά στους ώμους, κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες, στην οροσειρά της Πίνδου.

Θα μπορούσα να απαριθμήσω πολλά ακόμη παραδείγματα, αλλά χάριν οικονομίας χρόνου θα περιοριστώ στα παραπάνω.

Έτσι, δεν είναι τυχαίο ότι η προσφορά από καρδιάς των Ελληνίδων έγινε, στα χρόνια που ακολούθησαν:

-θρύλος,

-τραγούδι,

-μέχρι και ταινίες.

Απόψε, λοιπόν, αποτίουμε φόρο τιμής σε εκείνες που αφοσιώθηκαν στους αγώνες, δίνοντας ψυχή και σώμα.

Τις θυμόμαστε με αισθήματα:

-βαθύτατου σεβασμού

-και ειλικρινούς ευγνωμοσύνης,

γιατί ανταποκρίθηκαν με πάθος στο κάλεσμα της ελευθερίας και με αξιοθαύμαστο τρόπο κράτησαν αδούλωτη τη γη που τους παρέδωσαν οι πρόγονοί τους.

Ήταν οι χιλιάδες που μέσα από:

-τον ηρωισμό,

-την αυταπάρνηση

-και την αγάπη για την Ελλάδα,

υπήρξαν πρότυπο:

-αυτοθυσίας

-ανιδιοτέλειας

-και ιδεοφόρου παραδείγματος

για τις γυναίκες όλου του κόσμου.

Κυρίες και κύριοι,

ο λαός μας συνηθίζει να λέει ότι τους ήρωες δεν τους βρίσκεις ποτέ στο σκοτάδι.

Στην προκειμένη περίπτωση θεωρώ ηθικό χρέος της πολιτείας να αναδείξει τη δαφνοστεφανωμένη μορφή της Ελληνίδας.

Της αξίζει:

-δόξα,

-τιμή,
-αναγνώριση,

-σεβασμός,

γιατί δεν υπήρξε απλά γενναία, αλλά διότι βάδισε πολλές φορές προς το θάνατο τραγουδώντας, γεγονός που την οδήγησε προς την αθανασία.

Μέσα στη σημερινή συγκυρία αποτελεί καθήκον να αναδεικνύουμε την ικανότητα της Ελληνίδας να αναγεννά το νοικοκυριό, ξαναχτίζοντας:

-ελπίδες,

-όνειρα

-και προσδοκίες

για καλύτερες ημέρες.

Εύχομαι, η ιστορική αναδρομή που επιχειρούμε να έχει έντονο διδακτικό χαρακτήρα, υπενθυμίζοντας σε όλους μας ότι η Ελλάδα χρωστά πολλά στις γυναίκες της.

Κλείνοντας, θέλω να ευχαριστήσω όσους συνέβαλαν στην πραγματοποίηση της έκθεσης.

Την επιμέλεια έχουν αναλάβει:

-ο μουσειολόγος Νικόλαος Νικόλτσιος,

-η μουσειολόγος Στέλλα Συλαίου,

-ο Συνταγματάρχης ε.α. Βασίλειος Νικόλτσιος,

-η ιστορικός Ευαγγελία Πάλλα

-και η φοιτήτρια αρχιτεκτονικής Αγγελική Καλιπτσίδη.

Επίσης, το φωτογραφικό υλικό που εκτίθεται είναι από:

-το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο,

-το Πολεμικό Μουσείο,

-τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων,

-τη Στρατιωτική Σχολή Αξιωματικών Σωμάτων,

-τη Σχολή Αξιωματικών Νοσηλευτικής,

-το ίδρυμα Άκτια Νικόπολις,

-το Μουσείο Φωτογραφίας “Χρήστος Καλεμκέρης”,

καθώς και τις προσωπικές συλλογές:

-του Νικόλαου Νικόλτσιου,

-του Δημήτριου Γιαννόγλου,

-του Βασίλειου Νικόλτσιου

-και της Κατερίνας Πετρίδου.

Και κάτι τελευταίο…

Οι Έλληνες, ως Έθνος, οφείλουμε να θεωρούμε την ελευθερία αρετή, η οποία μέσω της τόλμης μετατρέπεται σε ευθύνη όλων μας απέναντι:

-στην πατρίδα

-και την ιστορία μας.

Σας ευχαριστώ πολύ!