ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ Θ. ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ Γ. ΒΟΓΙΑΤΖΗ ΜΕ ΤΙΤΛΟ “ΓΕΝΟΙΤΟ”
(23-11-2019)
Αγαπητέ φίλε Γιώργο Βογιατζή,
Υψηλοί προσκεκλημένοι,
Κυρίες και κύριοι,
νιώθω μεγάλη:
-τιμή
-και χαρά
να βρίσκομαι στον ίδιο χώρο με εξαιρετικούς ανθρώπους για την παρουσίαση του έβδομου πνευματικού έργου του καλού μου φίλου, πρώην δημάρχου Αμφίπολης, Γιώργου Βογιατζή.
Ο τίτλος του είναι πρωτότυπος: “Γένοιτο”.
Λέξη που αποτυπώνει:
-τη δυναμική οπτική του δημιουργού,
-όπως επίσης την ισχυρή επιβεβαίωση των λεγομένων του.
Γένοιτο φως, Γένοιτο πράξις!
Πράξις με “γιώτα”, δηλαδή πραγματικότητα, γιατί ο ποιητής, με την εν γένει:
-πορεία
-και στάση του,
έχει κερδίσει το προνόμιο να είναι πρόσωπο κοινής αποδοχής.
Τον Γιώργο Βογιατζή πρώτα τον γνώρισα και μετά τον διάβασα.
Πρώτα εκτίμησα την ακεραιότητα του χαρακτήρα του και ακολούθως την καθαρότητα που αποκρυσταλλώνεται στο συγγραφικό του ταλέντο, το οποίο αποτελεί καταστάλαγμα μιας μεγάλης εσωτερικής:
-αναζήτησης
-και πορείας.
Εκείνο που με κέρδισε στο “Γένοιτο” είναι ότι η ποίηση συμπλέκεται με απαιτήσεις αναστοχασμού.
Ο ποιητής δεν γράφει για να “φωνάξει” αλλά προχωρά με την ιδιότητα του λόγιου, αντλώντας έμπνευση από προσωπικά βιώματα.
Με τον ιδιαίτερο τρόπο γραφής του ανανεώνει την εμπιστοσύνη του αναγνωστικού κοινού προς το πρόσωπό του, αποδεικνύοντας ότι τελικά οι πιο σημαντικοί άνθρωποι είναι εκείνοι που γνωρίζουν να βαδίζουν στους δρόμους:
-της αλήθειας
-και της απλότητας.
Ποιήματα όπως:
-“το χρέος μου”,
-“η χώρα μου”,
-“το φως”,
-“ο σπόρος της διχόνοιας”
-ή τα “παιδιά των Ελλήνων”,
αποτυπώνουν τον:
-πλούσιο
-και “ώριμο” λόγο του ποιητή.
Συνάμα, όμως, εκφράζουν:
-την αγωνία
-και την αισιοδοξία
για το που βαδίζει ο τόπος μας.
Χωρίς να θέλω να τον κολακέψω, ομολογώ ότι η συγκεκριμένη ποιητική συλλογή:
-με άγγιξε
-και με συγκίνησε.
Διέκρινα την ειλικρινή αγάπη του καλού μου φίλου για:
-την ιστορία,
-τον πολιτισμό,
-την πατρίδα μας.
Αφουγκράστηκα την έννοια του για τη νέα γενιά και πως αυτή θα παραμερίσει τα χαλάσματα του χθες για να δημιουργήσει την Ελλάδα του αύριο.
Κλείνοντας, θα ήθελα να πω και δυο λόγια για τον ενεργό πολίτη Γιώργο Βογιατζή, όπως τον γνωρίζω.
Στο πρόσωπό του συμπυκνώνονται τρεις αρετές:
-Ξέρει να ακούει τον συνομιλητή του,
-έχει “τετράγωνη” λογική
-και έχει πάντα επαφή με την κοινωνία.
Πιστεύω ότι τα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι αυτά που του επιτρέπουν να αφήνει:
-την καρδιά
-και το πνεύμα του
να γράφουν ελεύθερα, χωρίς να ωραιοποιεί καταστάσεις.
Τολμώ να πω και πιστεύω ότι θα συμφωνήσετε όλοι, πως γράφει κοινωνικοποιημένα. Και το κάνει με αξιοζήλευτη λιτότητα, “παντρεύοντας” την ποίηση με τη λογοτεχνία.
Άλλωστε, όπως λένε και οι ειδικοί: “Η ποίηση είναι η λογοτεχνία της λογοτεχνίας”.
Με αυτές τις σκέψεις εύχομαι, φίλε Γιώργο, το “Γένοιτο” να είναι καλοτάξιδο.
Αποτελεί χαρά όλων μας να μοιραζόμαστε αυτήν τη ξεχωριστή προσωπική σου στιγμή, γνωρίζοντας ότι για εσένα η ποίηση δεν είναι σκοπός, αλλά:
-πάθος,
-δημιουργικότητα,
-προβληματισμός,
-κατάθεση ψυχής.
Σας ευχαριστώ πολύ!