Η Υφυπουργός Εσωτερικών (Μακεδονίας-Θράκης) μίλησε την Κυριακή 5 Μαρτίου 2017 στην Εκδήλωση για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας που διοργάνωσε η Δημοτική Επιτροπή Ισότητας Φύλων του Δήμου Ωραιοκάστρου. Η ομιλία της Υφυπουργού ήταν η ακόλουθη:
Ο αγώνας για ουσιαστική συμμετοχή και εκπροσώπηση των γυναικών σε όλους τους τομείς της κοινωνικής δραστηριότητας, είναι κομμάτι της καθημερινής μας προσπάθειας και σίγουρα δεν τελειώνει σε μια μέρα.
Αν θα θέλαμε λοιπόν να αξιοποιήσουμε ουσιαστικά την ημέρα που αφιερώνεται στα δικαιώματα της Γυναίκας, θα πρέπει να την αντιμετωπίσουμε ως ευκαιρία για να ξεφύγουμε από τις κατεστημένες αντιλήψεις και να αναφερθούμε στις βαθύτερες αιτίες των φαινομένων.
Ο ρόλος της γυναίκας ως παρουσία και αξία, έχει σίγουρα αναβαθμιστεί τις τελευταίες δεκαετίες, τολμώ όμως να πω ότι σε πολλές εκφράσεις τις καθημερινότητας παραμένουν και επικρατούν φαινόμενα που θα μπορούσαν να ερμηνευτούν μόνο με όρους ρατσισμού.
Σχεδόν παντού οι γυναίκες παραμένουν ο στόχος ενός συγκαλυμμένου, αλλά πολλές φορές βίαιου σεξισμού.
Τα εξαιρετικά υψηλότερα ποσοστά ανεργίας των γυναικών, οι σημαντικά μικρότερες αποδοχές των εργαζόμενων γυναικών, όπως και το φαινόμενο να σπουδάζουν αγόρια και κορίτσια με ίσους όρους, αλλά τελικά με άνισους όρους να βρίσκονται στην παραγωγική διαδικασία, όλα είναι ορατές και χειροπιαστές αποδείξεις μιας παθογένειας.
Είναι ισχυρή πεποίθησή μου, ότι η αιτία του προβλήματος κρύβεται κυρίως στις νοοτροπίες και τις αντιλήψεις που διατρέχουν την κοινωνία. Αυτές αντιμετωπίζονται μόνο μέσα από μια καθολική και πολυεπίπεδη προσέγγιση που θα διατρέχει το εκπαιδευτικό μας σύστημα, όπου θα οικοδομείται μια αντίληψη που θα χτίζει την αναγκαία συνθήκη των Ίσων Ρόλων ανάμεσα στα φύλα.
Όμως ας μην κρυβόμαστε, αγαπητές μου φίλες, εμείς είμαστε οι πρώτες που πρέπει να πειστούμε για να οικοδομήσουμε αυτή την αντίληψη. Ας μην ξεχνάμε ότι ως μητέρες είμαστε οι πρώτοι φορείς μηνυμάτων κουλτούρας και νοοτροπίας, άρα από εμάς θα πρέπει να ξεκινήσει κάθε αλλαγή.
Σ αυτό το σημείο, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα να τονίσω ότι όταν μιλούμε για “Γυναίκα” μιλάμε για τον άνθρωπο που του δόθηκε το δώρο της μητρότητας. Άρα, οφείλω στο σημείο αυτό, ως μητέρα Ελληνίδα, να αναφερθώ στη δραματική διάσταση που λαμβάνει για την Πατρίδα μας, η ραγδαίως αυξανόμενη υπογεννητικότητα. Είμαι αναγκασμένη να συνδέσω το θέμα με την τρέχουσα επικαιρότητα, ώστε να φανεί η ανάγκη αυτών που επιχειρεί να πετύχει η ελληνική κυβέρνηση, μέσα από τις διαπραγματεύσεις που εξελίσσονται αυτές τις ημέρες.
Είναι απαραίτητο, με οποιοδήποτε κόστος και με οποιοδήποτε τρόπο, να στηριχτούν οι ελληνικές οικογένειες. Αυτός είναι ο στόχος των προσπαθειών μας, όλων των διαρθρωτικών και μεταρρυθμιστικών πολιτικών που ακολουθούμε: Να μη χαθεί η στήριξη που λαμβάνουμε από το εξωτερικό, ταυτόχρονα όμως να μην εφαρμοστούν παραπέρα πολιτικές λιτότητας, που θίγουν άμεσα τις οικογένειες και τους πιο αδύναμους συμπολίτες μας.
Η κυβέρνηση διαπραγματεύεται ώστε να κάνει πραγματικότητα ένα ευρύ πρόγραμμα κοινωνικής προστασίας που θα λειτουργήσει ως αντίβαρο στα αποτελέσματα της πολυετούς κρίσης. Προσωπικά συμμετέχω σ’ αυτή την προσπάθεια με κάθε τρόπο, γιατί ως πολιτικός θεωρώ απαραίτητο να αλλάξουν τα δεδομένα ώστε να ξαναγίνει δυνατή η επίτευξη της οικογενειακής ευημερίας. Θέλω να σας διαβεβαιώσω πως ό,τι κάνουμε είναι για να προστατεύσουμε την οικογένεια, που αποτελεί και το μέλλον της Πατρίδας μας.
Κυρίες και κύριοι, δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε το ζήτημα των γυναικείων δικαιωμάτων από τις μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε ως ανεπτυγμένος κόσμος και ως Ευρωπαίοι. Είναι ίσως μάταιο να μιλούμε για ισότητα δικαιωμάτων την ίδια ώρα που δημιουργούμε στρατόπεδα συγκέντρωσης, την ίδια ώρα που τσαλαπατούμε τον πολίτη, τον εργαζόμενο και τον Άνθρωπο. Βρισκόμαστε σε ένα μεταίχμιο, όπου παλεύει η επιστροφή σε έναν Μεσαίωνα, με την Ευρώπη της Ελευθερίας, της Ισότητας και της Αδελφοσύνης. Πρέπει να προβληματιστούμε σοβαρά πάνω σ’ αυτό.
Είμαι όμως υπερήφανη, γιατί οι Έλληνες επιλέξαμε στο σύνολό μας, για ακόμη μια φορά, να παραμείνουμε στη Φωτεινή Πλευρά, του Ανθρωπισμού και των Ιδανικών, και να συνεχίσουμε να είμαστε παράδειγμα προς τους λαούς. Αυτός είναι άλλωστε και ο μόνος δρόμος για μια κοινωνία ίσων ευκαιριών και ίσων δικαιωμάτων για όλους.