Έχει περάσει σχεδόν μισός αιώνας από τη πρώτη μεγάλη συγκέντρωση Ρομά στο Λονδίνο το 1971. Μια συνάντηση που υπενθύμιζε στην ανθρωπότητα την ανάγκη συγκρότησης ενός κοινωνικού μετώπου αντιμετώπισης των διαρκών προβλημάτων στις κοινότητές τους. Η φτώχεια, η θνησιμότητα, ο αναλφαβητισμός, ο κοινωνικός αποκλεισμός, ο ρατσισμός και οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης αποτελούσαν μερικά από τα διαρκή αιτήματά τους, υπογραμμίζοντας την ανάγκη να αντιμετωπίζονται πρωτίστως ως άνθρωποι. Αιτήματα που ακόμη και σήμερα εξακολουθούν και παραμένουν επίκαιρα αλλά και αναπάντητα.
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, το ελληνικό κράτος έκανε σημαντικά βήματα προόδου προς αυτή την κατεύθυνση. Η ίδρυση της Ειδικής Γραμματείας Ρομά, με αποστολή την ουσιαστική κοινωνική ένταξη και την αντιμετώπιση των προβλημάτων στις κοινότητες, χωρίς την αλλοίωση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της κουλτούρας τους, το πρόγραμμα μετεγκατάστασης των οικογενειών σε αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης αλλά και οι εκτεταμένες παρεμβάσεις βελτίωσης της καθημερινότητας τους σε δεκάδες καταυλισμούς ανά τη χώρα, αποτελούν μερικά δείγματα αυτών των προσπαθειών.
Την ίδια στιγμή Ιδρύονται Πολυκέντρα στις κοινότητες Ρομά, με στόχο την προσφορά υπηρεσιών υγείας, ενισχυτικής διδασκαλίας για τα παιδιά καθώς και η διαμόρφωση χώρων και υπηρεσιών υγιεινής. Μεγάλες προσπάθειες καταβάλλονται επίσης ώστε όλα τα παιδιά να έχουν πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, προσφέροντας ταυτόχρονα κίνητρα στις οικογένειές τους.
Ο προσανατολισμός αυτής της κυβέρνησης είναι η ίση αντιμετώπιση και η ίση μεταχείριση όλων των ανθρώπων που κατοικούν σε αυτή τη χώρα. Και σε αυτήν την κατεύθυνση έχουμε κάνει πολλά και εξακολουθούμε να κάνουμε. Βάζουμε ισχυρά θεμέλια για να ζήσουν καλύτερα οι νέες γενιές Ρομά, χωρίς κοινωνικούς αποκλεισμούς. Σε αυτό το στόχο όμως χρειαζόμαστε τη συνεργασία και συμπαράσταση των ίδιων των κοινοτήτων, ώστε σε ένα κοινό πλαίσιο ανατροφοδοσίας και αλληλοκατανόησης να βαδίσουμε μαζί στο δρόμο της κοινωνικής ισότητας.
