Κοινή συνέντευξη Τύπου του Υπουργού Μακεδονίας – Θράκης Χάρη Καστανίδη και του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας Κώστα Στεφανή στο ΥΜΑ-Θ για το θέμα του ΟΚΑΝΑ και των μονάδων υποκατάστασης στη Θεσσαλονίκη
ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε για την ανταπόκριση στην πρόσκληση να είστε εδώ. Όπως ξέρετε, ο Υπουργός Υγείας και Πρόνοιας, με αφορμή και το θλιβερό γεγονός της απώλειας του Νίκου Παπακυριαζή, επισκέφθηκε την πόλη μας, όπου είχε ένα πρόγραμμα εντατικών επαφών και συζητήσεων. Πριν από λίγο συνεργαστήκαμε. Νομίζω ότι έχει να κάνει ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις και ανακοινώσεις. Ο λόγος στον Υπουργό Υγείας και Πρόνοιας.
ΣΤΕΦΑΝΗΣ: Η σημερινή μου επίσκεψη έρχεται σε συνέχεια των πολλών προηγούμενων επισκέψεων που έχω κάνει στη Θεσσαλονίκη και φυσικά, θα επακολουθήσουν και άλλες πολλές, με έναν και μόνο στόχο: πώς θα είναι δυνατόν να προαχθεί το όλο έργο του Δημόσιου Συστήματος Υγείας, έτσι που, όχι μόνο αυτό το έργο να είναι καλύτερο, αλλά και συγχρόνως αυτό το έργο να είναι καλύτερο, αλλά και συγχρόνως αυτό το έργο να περάσει στην αντίληψη του κόσμου ότι πράγματι βελτιώνεται συνεχώς. Γιατί υπάρχει μια δυσαρμονία ανάμεσα στα πράγματα, όπως έχουν στο ΕΣΥ και στην αντίληψη που επικρατεί σχετικά. Είναι πολύ καλύτερα απ´ ό,τι η διάχυτη αντίληψη που υπάρχει γι´ αυτό. Αλλά εκείνο που μας ενδιαφέρει εμάς, είναι να δείξουμε το έργο μας, με το έργο να μιλάμε περισσότερο προς τον κόσμο και λιγότερο με λόγια.
Συνεργάστηκα με τους διοικητές των νοσοκομείων για πολλοστή φορά, ανταλλάξαμε απόψεις, κάναμε ορισμένες διαπιστώσεις και νομίζω ότι θέσαμε και καινούργιες βάσεις για επιτάχυνση των ρυθμών ολοκλήρωσης ορισμένων έργων, επιτάχυνσης των ρυθμών για την προμήθεια εξοπλισμού και για την καλύτερη διαχείριση και λειτουργία των νοσοκομείων.
Επίσης, είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ τους χώρους εκείνους που είχαν ήδη διερευνηθεί πρώτα και εντέλει προταθεί από τον Υπουργό, τον κ. Καστανίδη, ως οι ενδεχόμενοι χώροι που θα μπορούσαν να αναπτυχθούν οι μονάδες του ΟΚΑΝΑ για τη χορήγηση υποκαταστάτων. Δηλαδή, το νοσοκομείο Παπανικολάου, καθώς και το οικόπεδο του ΟΣΕ στην περιοχή του Λιμανιού. Και με την ευκαιρία αυτή, επισκέφθηκα και τη μονάδα στην οδό Ευζώνων και συνομίλησα και με το προσωπικό εκεί, καθώς και με μερικούς από τους αρρώστους. Τονίζω τη λέξη άρρωστοι, διότι για μας αποτελεί κατά κάποιο τρόπο τη βασική αντίληψη που έχουμε για τον τρόπο αντιμετώπισης αυτών των ατόμων που έχουν πέσει μέσα σ´ αυτό το λούκι της εξάρτησης. Θα ήθελα να πω γι´ αυτό ότι προσωπικά διαπίστωσα ότι και στο νοσοκομείο Παπανικολάου υπάρχει προοπτική να λειτουργήσει πάρα πολύ γρήγορα μια μονάδα του ΟΚΑΝΑ για τη χορήγηση υποκαταστάτων, αλλά και το οικόπεδο που αναφέραμε προηγουμένως είναι κατάλληλο, ούτως ώστε να στηθεί εκεί μία λυόμενη κατασκευή που να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές λειτουργίας τέτοιου είδους μονάδων. Κι αυτό μπορεί να γίνει με διαδικασίες πάρα πολύ γρήγορα, έτσι που να απορροφήσει μεγαλύτερο αριθμό εξαρτημένων ατόμων απ´ αυτόν που έχουμε ήδη σήμερα στις δύο λειτουργούσες μονάδες, δηλαδή στην Ευζώνων και στο Ψυχιατρείο.
Αποτελεί για την κοινωνία μας χρέος, σημαντικότατο χρέος, να απορροφήσουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων που, περιμένοντας έξω από οποιαδήποτε δυνατότητα πρόσβασης σε θεραπευτικές μονάδες, απειλείται, όχι μόνο η προσωπική τους αξιοπρέπεια, η υγεία τους, αλλά και η ίδια τους η ζωή. Αποτελεί νομίζω χρέος στοιχειώδους κοινωνικής ευαισθησίας να κάνουμε ό,τι μπορούμε, όχι μόνον ως κράτος, όχι μόνον ως πολιτεία, αλλά ως κοινωνία συνολικά να περιορίσουμε αυτό το ενδεχόμενο.
Γι´ αυτό το σκοπό, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε να επεκτείνουμε αυτές τις δυνατότητες παροχής υπηρεσιών, όχι να τις υποκαταστήσουμε, να τις επεκτείνουμε, ούτως ώστε μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων να τύχει της βοήθειας που χρειάζεται. Γι´ αυτό περιμένουμε τώρα βέβαια και την συγκατάθεση, τη συναίνεση, γιατί δεν θέλουμε να κάνουμε τίποτα χωρίς αυτή, του νοσοκομείου “Άγιος Παύλος”. Το ΕΣΥ, δηλαδή τα νοσοκομεία, νομίζω μπορούν να παίξουν ένα σημαντικό ρόλο, άλλωστε αυτό έχει υλοποιηθεί σε πολλές περιοχές της χώρας. Δηλαδή, τα νοσοκομεία να εγκαθιστούν μονάδες παροχής υπηρεσιών και δη υποκαταστάτων και νομίζω αυτό μπορεί να επεκταθεί σε όλη τη χώρα, εκεί όπου υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις και όροι. Δεν θα επιβάλουμε την εγκατάσταση τέτοιων μονάδων, εκεί όπου δεν προσφέρεται το νοσοκομείο, για λόγους κυρίως κτιριακούς και άλλους, αλλά όπου μπορεί θα συνεισφέρει. Θα παίξει ένα ρόλο συμπληρωματικό στη συνολική προσπάθεια που κάνει το κράτος. Αλλά, θα το τονίσω και πάλι: στη συνολική προσπάθεια που πρέπει να καταβάλει η πολιτεία η ίδια. Όχι μόνο με την παθητική αποδοχή αυτών των υπηρεσιών που εγκαθίστανται, αλλά και με την ενεργητική της συμμετοχή και την ενεργό συμπαράσταση προς τους ανθρώπους αυτούς. Είναι ένα βαθύτατο κοινωνικό χρέος και θα έλεγα και κάτι περισσότερο, ένα εθνικό μας χρέος.
Η χώρα μας αποτελεί μία -αναγκάζομαι να το πω- εξαίρεση. Παντού υπάρχει προκατάληψη, παντού υπάρχει η αρνητική κοινωνική αντίδραση στις μειοψηφικές ομάδες καθ´ οιονδήποτε τρόπο, είτε είναι ξένοι είτε είναι τσιγγάνοι κ.λπ., αλλά κυρίως υπάρχει σ´ εκείνους που είναι οι αδύνατοι, τα κατ´ εξοχήν αδύναμα άτομα της κοινωνίας μας. Δηλαδή, οι ψυχικά άρρωστοι και οι άνθρωποι που έτυχε να πέσουν μέσα σ´ αυτή τη δίνη των ναρκωτικών. Το θέμα των ναρκωτικών είναι παγκόσμιο, έχει μία δυναμική εξέλιξη. Στη χώρα μας για πολλά χρόνια ήμασταν εφησυχασμένοι, στηριζόμασταν στην ελλαδοκεντρική αντίληψη που έχουμε, δηλαδή ότι εμείς εδώ είμαστε διαφορετικοί απ´ τους άλλους, έχουμε και αντιστάσεις ατομικές σε τέτοιου είδους πράγματα, αλλά προπαντός και κυρίως έχουμε μια οικογένεια η οποία δεν θα διαρραγεί ποτέ και δεν θα αφήσει τα μέλη της να πέσουν σ´ αυτή την κατάσταση. Αυτό όμως δεν συνέβη και όπως δεν συνέβη και σε καμία άλλη χώρα του κόσμου και έχουμε το πρόβλημα μπροστά μας. Είναι μία πραγματικότητα και πρέπει να την αντιμετωπίσουμε. Μέτρα πρόληψης πρέπει να παρθούν και παίρνονται και θα επεκτείνονται, αλλά ήδη έχουμε ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού μας που ήδη βρίσκεται σ´ αυτή την κατάσταση. Είναι άρρωστοι. Το τονίζω αυτό. Ανεξάρτητα από τα αίτια τα οποία τους οδήγησαν σ´ αυτό, ήδη βρίσκονται σε μία κατάσταση νοσηρή, νοσηρότητας. Έχουν υποστεί οργανικές αλλοιώσεις τέτοιες που, χωρίς το φάρμακο, δεν μπορούν να κάνουν. Αυτούς πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε αρχικώς όπως είναι. Δεν είναι, ούτε εγκληματίες ούτε παράφρονες, είναι απλούστατα αδύναμοι. Και η αδυναμία τους αυτή τους σπρώχνει σε συμπεριφορές, οι οποίες μπορεί να είναι αντικοινωνικές και καμιά φορά, μπροστά στην ανάγκη να εξασφαλίσουν τη δόση τους, μπορεί να γίνονται και εγκληματικές. Σπανίως, σπανιότατα, αλλά κι αυτό μπορεί να γίνει.
Το χρέος μας λοιπόν είναι κοινωνικό, είναι εθνικό, με την έννοια ότι δεν μπορεί να προβάλλεται η χώρα μας ως μία χώρα η οποία έχει τέτοια έντονη κοινωνική αντίδραση ούτως ώστε να φτάνουμε στο σημείο να διακηρύσσουμε ότι δεν μπορούν να εγκατασταθούν μονάδες συμπαράστασης προς τους ανθρώπους αυτούς σε οικιστική περιοχή. Δεν συμβαίνει πουθενά στον κόσμο. Λοιπόν, δεν μπορεί να προβάλλουμε μια εικόνα μιας κοινωνίας σ´ αυτό το έθνος που κατά κάποιο τρόπο έχει ως αξίωμα ότι δεν μπορούν να λειτουργήσουν μονάδες τέτοιες σε οικιστικές περιοχές.
Ότι πρέπει να τους εξορίσουμε, ότι πρέπει να γυρίσουμε πίσω έναν αιώνα και να ιδρύσουμε Σπιναλόγκες. Να τους λεπροποιήσουμε, όπως παλιά αντιμετώπιζαν τους λεπρούς και να τους εξορίσουμε. Από την άλλη μεριά, έχουμε επίγνωση των ευαισθησιών που έχουμε ως κοινωνία, έχουμε επίγνωση των συμφερόντων που υπάρχουν -με την καλή έννοια του όρου-, έχουμε αντίληψη του κόστους που συνεπάγεται η εγκατάσταση τέτοιων μονάδων σε οικιστικές περιοχές και κάνουμε κάθε τι το δυνατόν ούτως ώστε να συμβιβάσουμε τα πράγματα.
Νομίζω ότι αυτό που έγινε με το οίκημα στην οδό Αναγεννήσεως αποτελεί ένα στίγμα κατά τη γνώμη μου, δεν διστάζω να το πω. Ανεξαρτήτως των συνθηκών, κάτω από τις οποίες φθάσαμε εκεί – δεν θίγω αυτό το θέμα, αλλά κρίνω την κατάληξη να σηκώνονται σύμβολα απόρριψης μαύρων σημαιών και παιδιά να περιφράσσουν ένα οίκημα σαν αυτό να προορίζεται για την υπόθαλψη εγκληματιών. Νομίζω αυτό θα παραμείνει, δε νομίζω, τουλάχιστον όσο εξαρτάται από μένα, δεν θα εκχωρηθεί για άλλη χρήση, εκτός από την εξυπηρέτηση και μέσα στα ευρύτερα πλαίσια αυτού του σκοπού. Δεν θα πωληθεί, δεν θα εκποιηθεί. Έστω και αν μείνει κενό κτίριο, σύμβολο μιας κοινωνικής αναλγησίας και αδιαφορίας, με τις σημαίες του.
Νομίζω ότι γίνεται κάθε προσπάθεια και εγώ θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς τον Υπουργό κ. Καστανίδη για τις προσπάθειες που έχει καταβάλει τον τελευταίο καιρό και αυτές που θα καταβάλει από δω και πέρα για την επίσπευση των διαδικασιών, ούτως ώστε να λειτουργήσουν αυτές οι καινούργιες μονάδες που σκοπό έχουν να αυξήσουν την απορροφητικότητα του θεραπευτικού συστήματος προς αυτούς τους ανθρώπους. Αυτές είναι οι εισαγωγικές μου παρατηρήσεις”.
Στη συνέχεια, ο κ. Στεφανής απάντησε σε ερωτήσεις δημοσιογράφων ως εξής:
Σε ερώτηση δημοσιογράφου, τι θα γίνει εάν δεν συναινέσουν οι εργαζόμενοι των αναφερθέντων νοσοκομείων, ο Υπουργός Υγείας απάντησε:
“Είπαμε μόνο συναινετικά θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο. Εγώ κάνω μία έκκληση απλώς και περιορίζομαι εκεί, στους εργαζόμενους στο χώρο της Υγείας, τον πιο ευαίσθητο χώρο από όλους τους χώρους, να επιδείξουν μεγαλύτερη κατανόηση από ό,τι ενδεχομένως άλλοι και να δεχθούν να λειτουργήσει μια μονάδα παροχής βοήθειας υπηρεσιών προς τους αδύναμους αυτούς ανθρώπους. Χωρίς να λέω ότι είναι άνθρωποι εξαρτημένοι, είναι άνθρωποι οι οποίοι έχουν ανάγκη συμπαράστασης και βοήθειας”.
Παρεμβαίνοντας ο ΥΜΑ-Θ, επισήμανε:
“Αν μου επιτρέπετε, να συμπληρώσω: κινούμενος ακριβώς στο ίδιο πνεύμα, για αυτό ακριβώς και εξ αρχής, από την πρώτη στιγμή, όταν τους είδα τους εργαζόμενους στον ‘Άγιο Παύλο’, είπα ότι δεν πρόκειται να επιβληθεί σε κανέναν τίποτα. Ότι είναι θέμα της δικής τους αναμέτρησης με την ευαισθησία, με την ευθύνη και με την κοινωνική συνείδηση του καθενός. Γι’ αυτό και τους ζητήσαμε να πάρουν απόφαση την οποία περιμένουμε την Παρασκευή”.
Σε ερώτηση, εάν το ΑΧΕΠΑ θα συμμετάσχει στο πρόγραμμα, ο κ. Στεφανής είπε:
“Σχετικά με το σύστημα Υγείας είπα ότι το θέμα των ναρκωτικών δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί εξ ολοκλήρου από το δικό μας ή οποιοδήποτε άλλο Σύστημα Υγείας στον κόσμο. Είναι ένα ευρύτερο θέμα, το οποίο χρειάζεται, και τη συμπληρωματική συμπαράσταση και συμβολή του Συστήματος Υγείας, αλλά και άλλων φορέων και ευρύτερα της κοινωνίας. Χωρίς την ενεργοποίηση της κοινωνικής συνείδησης των πολιτών, δεν αντιμετωπίζεται το μεγάλο αυτό πρόβλημα. Το κράτος με το Σύστημα Υγείας του, να δίνει το παράδειγμα, αλλά δεν μπορεί αυτό να αναλάβει το βάρος αυτής της ευθύνης, αποξενωμένο από τη συνείδηση της κοινωνίας. Το ΑΧΕΠΑ που είπατε, θα δούμε, στην αρχή του έτους. Πάντως, γίνεται μια προσπάθεια εξασφάλισης προϋποθέσεων, να λειτουργήσει και εκεί μία τέτοια μονάδα”.
Σε αυτό το σημείο ο Υπουργός Μακεδονίας-Θράκης, παρεμβαίνοντας, τόνισε:
“Γι’ αυτό και όταν είχα κάνει ανακοινώσεις, είχα πει ότι το ΑΧΕΠΑ θα συμμετάσχει, όταν ολοκληρωθούν οι εργασίες που γίνονται εκεί και ότι αυτό θα γίνει στις αρχές του έτους. Γι’ αυτό είχα πει ότι δεν είναι η άμεση λύση, ότι πρέπει να ολοκληρωθούν οι εργασίες για να έχει τις ίδιες προϋποθέσεις με τα υπόλοιπα νοσοκομεία”.
Απαντώντας σε ερώτηση, σχετικά με το χρόνο έναρξης των διαδικασιών, ο Υπουργός Υγείας, τόνισε:
“Κοιτάξτε να δείτε, είπα ότι άπαξ και αποφασίσουν, εμείς και τώρα αποφασίζουμε για να τεθούν εμπρός όλες οι διαδικασίες. Ελπίζουμε ότι αυτό θα γίνει στο συντομότατο δυνατό χρόνο. Περιορισμοί υπάρχουν, λόγω του γεγονότος, ότι δεν είμαστε ιδιώτες να πάμε να εγκαταστήσουμε ένα σπίτι, εκεί όπως θέλουμε και να το κάνουμε με όποιον θέλουμε και όπως θέλουμε. Πάντως, να είστε βέβαιοι ότι θα γίνει στο συντομότατο δυνατό χρόνο. Ελπίζω δηλαδή μέσα στους προσεχείς μήνες να είναι σε λειτουργία και τα δύο”.
Σχετικά με την αντίδραση των κατοίκων της οδού Αναγεννήσεως, ο κ. Στεφανής είπε:
“Οι κάτοικοι, και όσοι ενισχύουν αυτή τη συμπεριφορά, θα πρέπει να αναλογισθούν τις ευθύνες τους και θα´ πρεπε να δώσουν ένα λόγο στον ίδιο τους τον εαυτό, όχι μόνο για το γεγονός ότι εμποδίζουν τη λειτουργία, αλλά και για τον τρόπο, με τον οποίο την εμποδίζουν. Ο τρόπος αυτός είναι μια δευτερογενής παρενέργεια της αρχικής τους απόφασης που τους εκθέτει. Εκείνο που είναι βέβαιο, είναι ότι, ως γνωστόν, έχουν καταλάβει το κτίριο και δεν επιτρέπουν την είσοδο. Πρόκειται για ένα κτίριο που ανήκει στο κράτος, ανήκει σε κάποιον άλλο εν πάση περιπτώσει και δεν ανήκει στους ιδίους. Και έχουν αυτή τη συμπεριφορά και περιφρουρούν αυτή τη συμπεριφορά με μεθόδους οι οποίες κατά κάποιον τρόπο θα πρέπει να μας βάλουν αντιμέτωπους με πολλά ερωτήματα και για τους ίδιους, αλλά και για όσους ευλογούν αυτές τις συμπεριφορές”.
Στο σημείο αυτό, ο κ. Καστανίδης πρόσθεσε: “Η πολιτεία έχει κάνει ένα πολύ γενναίο βήμα. Από τη στιγμή που τα προγράμματα υποκατάστασης θα εγκατασταθούν στο Λιμάνι, στο χώρο του ΟΣΕ επί της 26ης Οκτωβρίου, εδώ είναι αυτό που ο Υπουργός Υγείας είπε ότι ενόψει των συνθηκών έγινε ένας συμβιβασμός. Αλλά θα πρέπει όμως, όπως και εγώ είχα την ευκαιρία να τονίσω στην επίσκεψη που έκανα πριν από δυο-τρεις ημέρες στην περιοχή της Αναγεννήσεως, και οι κάτοικοι από την πλευρά τους να κάνουν ένα γενναίο βήμα. Δεν μπορεί να μένει καθηλωμένο ένα κτίριο κενό, φρουρούμενο και κατειλημμένο. Είναι θέμα πια μιας δεοντολογίας που πρέπει όλοι μας να τη σεβαστούμε”.
Στεφανής: “Αρκεί να γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται ούτε να πωληθεί ούτε να χρησιμοποιηθεί για οποιοδήποτε άλλο λόγο, εκτός από την εξυπηρέτηση αυτού του συγκεκριμένου σκοπού.
Το λέω και πάλι ότι πρέπει να προβάλουμε ένα κοινωνικό πρόσωπο ως έθνος, ανεξάρτητα από όλα αυτά και δεν θα ήθελα επ´ ουδενί λόγω να βλέπω στις τηλεοράσεις του κόσμου τις μαύρες σημαίες και να δικαιολογείται η ανάρτησή τους γι´ αυτό το σκοπό. Θα με προσέβαλλε ως Έλληνα πολίτη”.
Σε παρατήρηση δημοσιογράφου σχετικά “με τη στάση του Νομάρχη Θεσσαλονίκης που – όπως τόνισε – αρχικά υποστήριζε όλες οι μονάδες να πάνε στα νοσοκομεία και τώρα έχει άλλη θέση όσον αφορά μόνο τον Άγιο Παύλο σε όλα ναι, αλλά όχι στον Άγιο Παύλο και από την άλλη πλευρά, σχετικά με τη συμπεριφορά λειτουργών της Δημόσιας Υγείας και για το τι παράδειγμα δίνουν στην κοινωνία”, ο κ. Στεφανής απάντησε:
“Όσον αφορά το πρώτο ερώτημα: Δεν θα ήθελα να σχολιάσω τη συμπεριφορά προσώπων και ιδιαίτερα όταν αυτά κατέχουν μια τόσο σημαντική και ευαίσθητη θέση. Αυτό δεν θα ήθελα να το κάνω, μακράν εμού. Δεύτερον, το είπα και το ξαναλέω: Κάνουμε ως κυβέρνηση, ως κράτος και εγώ προσωπικά μία έκκληση στο προσωπικό αυτό που λειτουργεί μέσα στα πλαίσια του ΕΣΥ να επιδείξει την ίδια ευαισθησία που επιδεικνύει στους άλλους αρρώστους. Τόνισα αυτή τη λέξη για να γίνει κατανοητό ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με άτομα με αντικοινωνική συμπεριφορά, δηλαδή, με ανθρώπους που γεννιούνται δηλαδή κακοποιοί. Είναι άνθρωποι οι οποίοι για πολλούς και διαφόρους λόγους μπήκαν μέσα σ´ αυτό το λούκι. Κι από κει και πέρα, υπόκεινται στις συνέπειες της αρρώστιας τους και έχουν ανάγκη θεραπείας. Κάνουμε λοιπόν μια έκκληση να αντιμετωπίσουν κι αυτούς τους ανθρώπους, όπως αντιμετωπίζουν άλλους αρρώστους. Μέσα λοιπόν σ´ αυτό το πνεύμα, ελπίζουμε να λειτουργήσουν οι μονάδες. Δεν θέλουμε να επιβάλουμε λύσεις οι οποίες δεν έχουν τη συμπαράσταση αυτών που θα έπρεπε να έχουν. Όσον αφορά το υπόδειγμα συμπεριφοράς που εννοείτε εσείς, χρέος είναι όλων μας να την επιδεικνύουμε παντού και όχι επιλεκτικά σ´ ένα χώρο. Όταν αναφερόμαστε στον άλλο να του επιδεικνύουμε ποια πρέπει να είναι η δικιά του συμπεριφορά κι όταν εμπλεκόμαστε εμείς οι ίδιοι, να αλλάζει η συμπεριφορά μας 180 μοίρες. Υπάρχει τεράστια, αντι-πολική διαφορά ανάμεσα στην κριτική που κάνουμε στον εαυτό μας και στους άλλους. Και κακά τα ψέματα, οι άνθρωποι αυτοί που περιμένουν στη λίστα είναι τόσοι. Υπάρχουν κι άλλοι που δεν είναι καν στη λίστα. Και αν δεν είναι ο πρώτος, δεύτερος ξάδελφός μας σήμερα, θα είναι αύριο. Οπότε θα βρεθούμε εμείς σ´ εκείνη τη θέση και θα είμαστε από την άλλη μεριά του φράχτη και αυτό που σήμερα θεωρούμε ότι αποτελεί ενόχληση, αύριο θα θεωρούμε ότι είναι μία αντικοινωνική συμπεριφορά από τους άλλους”.
Σε παρατήρηση ότι μερικοί υποστηρίζουν πως δεν υπάρχει ολοκληρωμένη εφαρμογή τέτοιων προγραμμάτων στα νοσοκομεία, ο κ. Στεφανής τόνισε:
“Τι ζητούμε από τα νοσοκομεία; Να διευκολύνουν την εγκατάσταση μονάδων που θα βρίσκονται υπό την επιστημονική ευθύνη του ΟΚΑΝΑ. Επιζητείται απλώς η ανοχή, η συγκατάθεση πρώτα, όσο περίεργο κι αν φαίνεται, να λειτουργήσουν και η δημιουργία ενός κλίματος τέτοιου, ούτως ώστε να μπορεί να ευδοκιμήσει αυτή η προσπάθεια. Και, όπως είπα και πριν, δεν είναι τα νοσοκομεία που θα αναλάβουν αποκλειστικά αυτό το έργο, θα παίξουν απλώς ένα συμπληρωματικό ρόλο. Κι αν βρεθεί κάποιος που μου πει ότι δεν έχουν ούτε καν αυτό το βαθμό ανοχής να εγκατασταθεί μία μονάδα παροχής υπηρεσιών σε αυτούς τους ανθρώπους που την ευθύνη έχει το ΟΚΑΝΑ και θεωρήσει ότι αυτό είναι σωστό, θα ήθελα να δω τι είδους επιχειρήματα μπορεί να προβάλει για να δικαιώσει αυτή του τη θέση”.
Καστανίδης: “Συμπληρωματικά, θα ήθελα να θυμίσω ότι στην ανακοίνωσή της η ΕΝΙΘ ξεκινάει από τη γενική παρατήρηση ότι οι ενέργειες της κυβέρνησης είναι σωστές. Ας μη λησμονούμε ότι η ΕΝΙΘ επιβεβαιώνει την ορθότητα των ενεργειών της κυβέρνησης και απλώς λέει ότι χρειάζεται περαιτέρω συζήτηση, περαιτέρω στοιχεία. Με πολλή χαρά να το κάνουμε.
Στεφανής: “Και δυσκολίες και εμπόδια υπάρχουν που θα προσπαθήσουμε να επιλύσουμε. Δεν λέμε ότι όλα τα πράγματα είναι ρόδινα. Υπάρχουν τρομερές δυσκολίες. Και να μεταφερθώ σε ένα άλλο πεδίο, που επίσης υπάρχει πρόβλημα. Όλοι μιλάμε για απο-ασυλοποίηση, ότι τα μεγάλα ψυχιατρεία δεν θα πρέπει να υπάρχουν, ότι θα πρέπει οι άνθρωποι με ψυχικές διαταραχές να λειτουργούν μέσα στην κοινότητα και, όταν γίνει μια τέτοια προσπάθεια, η κοινότητα δεν είναι πάρα πολύ πρόθυμη να το αποδεχθεί. Παρά ταύτα, νομίζω ότι υπάρχει μια σημαντική πρόοδος όχι μόνο από πλευράς εξασφάλισης τεχνικών όρων για την παροχή βοήθειας, αλλά νομίζω ότι υπάρχει γενικά και στην κοινωνία αυτή η πρόοδος και σ´ αυτό τον τομέα, στην ανάπτυξη, δηλαδή, κοινωνικής συνείδησης και αλληλεγγύης προς τον αδύναμο”.
Σε ερώτηση, αν θα αρχίσει νέος κύκλος συζητήσεων με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και εάν εξετάζεται το ενδεχόμενο να προβεί το Υπουργείο Υγείας σε δικαστικά μέτρα για την απομάκρυνση των καταληψιών του κτιρίου της οδού Αναγεννήσεως, ο Υπουργός Υγείας τόνισε:
“Όσον αφορά το πρώτο ερώτημα, δεν εξετάζουμε κατ´ αρχήν το ενδεχόμενο να ´ρθουμε σε επικοινωνία με την Τ.Α. Νομίζω ότι είναι υποχρέωσή μας να είμαστε σε επικοινωνία με όλες τις αρχές και ιδιαίτερα με την Τ.Α. που εν πάση περιπτώσει εκπροσωπεί την τοπική κοινωνία. Δεν τίθεται θέμα. όσον αφορά τα μέτρα που είπατε, προς το παρόν, αφήνουμε να “κοιμηθεί” γιατί, ενδεχομένως, κατά τη διάρκεια του ύπνου, είναι δυνατόν να αφυπνισθούν ορισμένες συνειδήσεις, ούτως ώστε να έχουμε άλλες πιο ευνοϊκές εξελίξεις”.