Κ. Νοτοπούλου: Δίνουμε τη μάχη της δικής μας γενιάς για μια κοινωνία με ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη
“Το μήνυμα του Πολυτεχνείου είναι διαρκές και θα είναι, όσο διαρκής είναι κι ο αγώνας για διεύρυνση της Δημοκρατίας” τόνισε, μεταξύ άλλων, κατά τη διάρκεια του χαιρετισμού της η υφυπουργός Εσωτερικών (τομέας Μακεδονίας – Θράκης), Κατερίνα Νοτοπούλου, στην εκδήλωση που διοργανώθηκε στο Διοικητήριο για την επέτειο του Πολυτεχνείου.
“Πρέπει να κρατήσουμε ζωντανή στο σήμερα τη φλόγα εκείνης της εξέγερσης απέναντι στην προσπάθεια περιθωριακών εθνικιστών ή και προβεβλημένων ακροδεξιών, που βρήκαν καταφύγιο σε άλλα κόμματα, πρωτίστως στη Χρυσή Αυγή. Επιχειρούν να παραποιήσουν τα ιστορικά γεγονότα. Να διαγράψουν τη μνήμη της αντίστασης και να εξωραΐσουν την περίοδο της Χούντας. Ακόμα χειρότερα, προσπαθούν να αρνηθούν τους νεκρούς του Πολυτεχνείου!”, ανέφερε στη συνέχεια η κ. Νοτοπούλου.
Παράλληλα η υφυπουργός σημείωσε ότι “η εμβάθυνση της δημοκρατίας βασίζεται εξίσου στις αρχές της ελευθερίας, της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Στον αγώνα για τη δημοκρατία αγωνιζόμαστε για την καταπολέμηση των ανισοτήτων. Για καλύτερες συνθήκες ζωής και τους αγώνες για την υπεράσπιση των κοινωνικών δικαιωμάτων κι ελευθεριών. Τα δικαιώματα και οι ελευθερίες των ανθρώπων δεν είναι για να διακηρύσσονται αόριστα. Είναι για να τα ζούμε και να τα απολαμβάνουμε όλες και όλοι με τον ίδιο τρόπο”.
“Εμείς δίνουμε τη μάχη της δικής μας γενιάς για μια κοινωνία με ισότητα και δικαιοσύνη. Πρέπει να το πιστέψουμε γιατί το μπορούμε” δήλωσε χαρακτηριστικά η κ. Νοτοπούλου.
Στην εκδήλωση πραγματοποίησαν χαιρετισμό ο Γενικός Πρόξενος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στη Θεσσαλονίκη Βάλτερ Στέχελ, καθώς και η πανεπιστημιακός, μέλος του αντιδιδακτορικού φοιτητικού κινήματος, Ρία Καλφακάκου.
Την εκδήλωση παρακολούθησαν μαθητές και μαθήτριες του 17ου Γενικού Λυκείου Θεσσαλονίκης, αφού πρώτα ξεναγήθηκαν στην έκθεση ντοκουμέντων “Αλληλεγγύη και Αντίσταση. Η στήριξη της ελληνικής αντίστασης ενάντια στη στρατιωτική χούντα από τα γερμανικά κόμματα, συνδικάτα και πολιτικά ιδρύματα (1967-1974)”, που φιλοξενείται αυτές τις ημέρες στο Διοικητήριο.
Ολόκληρη η ομιλία της υφυπουργού Εσωτερικών (τομέας Μακεδονίας – Θράκης), Κατερίνας Νοτοπούλου:
Τιμούμε την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
45 χρόνια μετά η 17 Νοέμβρη δεν είναι μια μέρα ενός επιφανειακού επετειακού εορτασμού. Είναι μια μέρα τιμής για τους εξεγερμένους φοιτητές, για όλους όσους κυνηγήθηκαν, εξορίστηκαν και βασανίστηκαν στα κολαστήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ. Μια μέρα ζωντανής μνήμης κάθε πράξης αντίστασης, στο σκοτάδι που σκέπασε τη χώρα μας στη διάρκεια της μακράς επταετούς νύχτας.
Η εξέγερση αυτή απονομιμοποίησε πλήρως το δικτατορικό καθεστώς. Στο Πολυτεχνείο μπήκαν τα θεμέλια για την πτώση της Χούντας που ακολουθεί οκτώ μήνες αργότερα, χωρίς δυστυχώς, να αποτραπεί η εθνική τραγωδία της Κύπρου.
Το Πολυτεχνείο απέκτησε σημαίνουσα θέση στις συνειδήσεις μας γιατί λειτούργησε, και λειτουργεί ακόμα, ως σύμβολο της λαϊκής αντίστασης ενάντια στη τυραννία και τις σκοτεινές δυνάμεις εξουσίας που καταδυναστεύουν τους λαούς και ακυρώνουν τη Δημοκρατία.
Ένα σύμβολο είναι και στις μέρες μας. Είναι φωτεινός φάρος για τις κινητοποιήσεις της νέας γενιάς. Η νεολαία της χώρας συνεχίζει να τιμά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, συνεχίζει να εμπνέεται από εκείνους τους φοιτητές και αυτό είναι η μεγαλύτερη τιμή για αυτούς «που άνοιξαν της λευτεριάς τη στράτα», όπως έγραψε ο ποιητής Γιώργος Βαφόπουλος.
Οι αγώνες των νέων ανθρώπων για την υπεράσπιση των μεγάλων δυναμικών και αξιών της δημοκρατίας της ελευθερίας , της χειραφέτησης είναι αγώνες που νοηματοδοτούν την ίδια την ανθρώπινη υπόσταση. Γι’ αυτό το λόγο δεν περιορίζονται ούτε σε μουσεία ούτε σε γιορτάζονται ως απλοί επέτειοι ιστορικών γεγονότων. Είναι κι αυτά εδώ, ζωντανά , υποδείγματα για το μέλλον.
Δίπλα στην Αντίσταση στέκεται μια άλλη λέξη με βαρύ συμβολικό κι αξιακό φορτίο. Η Αλληλεγγύη και μέρος αυτής της αλληλεπίδρασης της αντίστασης των Ελλήνων με τη διεθνή αλληλεγγύη κατά τη ζοφερή περίοδο της Χούντας, αποτυπώνεται στην έκθεση που φιλοξενούμε από την αρχή της εβδομάδας στο Διοικητήριο.
Η έκθεση αναδεικνύει τον αγώνα χιλιάδων Ελλήνων μεταναστών και μεταναστριών στην τότε Δυτική Γερμανία που έβλεπαν την πατρίδα τους να ασφυκτιά από το δικτατορικό καθεστώς. Ταυτόχρονα, φωτίζει τη στήριξη της ελληνικής αντίστασης από μέρος των γερμανικών κομμάτων, των συνδικάτων και των πολιτικών ιδρυμάτων.
Σήμερα, έχουμε δυο επιπλέον λόγους για να αγωνιστούμε για τις ιδέες του Πολυτεχνείου. Αφ’ ενός, πρέπει να κρατήσουμε ζωντανή στο σήμερα τη φλόγα εκείνης της εξέγερσης απέναντι στην προσπάθεια περιθωριακών εθνικιστών ή και προβεβλημένων ακροδεξιών, που βρήκαν καταφύγιο σε άλλα κόμματα, πρωτίστως στη Χρυσή Αυγή. Επιχειρούν να παραποιήσουν τα ιστορικά γεγονότα. Να διαγράψουν τη μνήμη της αντίστασης και να εξωραΐσουν την περίοδο της Χούντας. Ακόμα χειρότερα, προσπαθούν να αρνηθούν τους νεκρούς του Πολυτεχνείου! Νομίζουν ότι μπορούν να στερήσουν από τους ήρωες την τιμή της αναγνώρισης. Από τη νεολαία τη γνώση. Στη πραγματικότητα απλώς αποδεικνύουν τα σκοτεινά τους κίνητρα ενάντια στη Δημοκρατία.
Σήμερα που υπάρχουν σημάδια ότι ο φασισμός ξυπνά, η ζώσα μνήμη του Πολυτεχνείου είναι ισχυρό όπλο απέναντι στην επαν-ακμάζουσα ακροδεξιά. Απέναντι σε νοσταλγούς της χούντας.
Αφ’ ετέρου, πράγματι η εξέγερση εκείνου του Νοέμβρη και η πτώση της Χούντας άνοιξαν τον δρόμο για τη μακρύτερη περίοδο δημοκρατικής ομαλότητας που γνώρισε η χώρα. Όμως η Δημοκρατία δεν έχει τέλος. Σε αυτό το πλαίσιο θα εντάσσονται πάντα τα σύγχρονα αιτήματα για περισσότερη και πιο ουσιαστική δημοκρατία. Απαλλαγμένη από τις χρόνιες παθήσεις της.
Οι προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης, η κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού έφεραν κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες. Μεγάλες αδικίες. Διαταραχές της εποχής μας που είχαν θανάσιμους παροξυσμούς. Άφησαν το σημάδι τους και στο σώμα της Δημοκρατίας. Ζήσαμε την ελληνική κρίση και τα μνημόνια και το νιώσαμε.
Σήμερα, πρέπει να ανταποκριθούμε στο κάλεσμα για τον «εκδημοκρατισμό της δημοκρατίας». Να είμαστε μαζί στον αγώνα για τη διεύρυνση των δημοκρατικών ιδανικών, ώστε να ξαναγίνει πρωταγωνιστής ο ίδιος ο λαός.
Η εμβάθυνση της δημοκρατίας βασίζεται εξίσου στις αρχές της ελευθερίας, της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Στον αγώνα για τη δημοκρατία αγωνιζόμαστε για την καταπολέμηση των ανισοτήτων. Για καλύτερες συνθήκες ζωής και τους αγώνες για την υπεράσπιση των κοινωνικών δικαιωμάτων κι ελευθεριών. Τα δικαιώματα και οι ελευθερίες των ανθρώπων δεν είναι για να διακηρύσσονται αόριστα. Είναι για να τα ζούμε και να τα απολαμβάνουμε όλες και όλοι με τον ίδιο τρόπο.
Αυτός είναι, λοιπόν, ο θεμελιώδης πυρήνας της δημοκρατίας. Και είναι η ώρα που το ελληνικό Κοινοβούλιο να ανταποκριθεί στην προσδοκία και την απαίτηση του λαού. Είναι η ώρα να πάρει ρηξικέλευθες πρωτοβουλίες. Μοιάζει σαν ένας ανολοκλήρωτος ορίζοντας προς τον οποίο πρέπει να κατευθυνόμαστε και να τον διευρύνουμε συνεχώς.
Η Συνταγματική Αναθεώρηση, ξεκίνησε πριν δυο μέρες στη Βουλή. Είναι ένα σημαντικό βήμα που συνδυάζει την υπεράσπιση αλλά και τη ριζοσπαστικοποίηση των θεσμών της δημοκρατίας.
Αποφεύγω να χαρακτηρίσω το μήνυμα του Πολυτεχνείου ως επίκαιρο. Γιατί αυτή η φράση υποδηλώνει ότι κάποια στιγμή έπαψε ή θα πάψει να είναι επίκαιρο. Ας δούμε τη Δημοκρατία ως ένα ανοικτό σχέδιο χωρίς τέλος, και τότε θα είναι επίκαιρη πάντα.
Το μήνυμα του Πολυτεχνείου είναι διαρκές και θα είναι, όσο διαρκής είναι κι ο αγώνας για διεύρυνση της Δημοκρατίας.
Εμείς δίνουμε τη μάχη της δικής μας γενιάς για μια κοινωνία με ισότητα και δικαιοσύνη. Πρέπει να το πιστέψουμε γιατί το μπορούμε. Ο κόσμος μπορεί να αλλάξει.